Od tysięcy lat ślimaki stanowiły dla ludzi źródło pożywienia. Dowody na ich spożywanie przed 6000-12000 laty znaleziono na terenach dzisiejszej Tunezji i Algierii. Ich kulinarne zastosowanie przetrwało do czasów dzisiejszych. W Europie ślimaki najbardziej cenione są w kuchni francuskiej, belgijskiej, belgijskiej i niemieckiej. Ślimaki są także popularne w kuchni azjatyckiej - głównie japońskiej i chińskiej oraz w kuchni afrykańskiej. Według danych z 2011 roku roczna konsumpcja ślimaków na świecie szacowana jest na poziomie 30 tysięcy ton.
Jednym z dostawców ślimaków jest Polska, w której hodowle ślimaków zyskują coraz większą popularność. Hodowle ślimaków po raz pierwszy pojawiły się w Polsce na początku lat 90-tych. Obecnie ślimacze hodowle prowadzi w trzech systemach - wewnętrznym, zewnętrznym i mieszanym. Chów wewnętrzny, zwany interiorowym był popularny w latach 90-tych i polegał na hodowli w zamkniętych, specjalnie przystosowanych pomieszczeniach zwanych "ślimaczarnią". Hodowla tego typu ten jest typem chowu intensywnego (tucz), trwającego ok. 3 miesięcy, podczas którego można uzyskać 3-4 cykle hodowlane. Obecnie większą popularnością cieszą się hodowle mieszane, którym sprzyja klimat panujący w Polsce. Polega on na tym, że lęgi i odchów w pierwszym miesiącu życia odbywają się w "ślimaczarniach", natomiast potem ślimaki przenoszone są do parku hodowlanego, gdzie prowadzony jest tucz.
Najpopularniejsze gatunki ślimaków hodowanych w Polsce na potrzeby eksportowe i kulinarne to: