Organizacja gospodarstw ekologicznych produkujących wołowinę dobrej jakości i o wysokiej wartości zdrowotnej, wskazana jest przede wszystkim w rejonach o dużym udziale trwałych użytków zielonych. W Polsce szczególnie przydatne do tego rodzaju produkcji są rejony północno-wschodnie i południowe kraju, charakteryzujące się dużym udziałem łąk i pastwisk w strukturze użytkowanych gruntów rolnych.
Potrzeby żywieniowe bydła mięsnego w produkcji organicznej powinny być zaspokojone w 60% paszą objętościową (w lecie - zielonką pastwiskową, a w zimie - kiszonką z traw i sianem łąkowym), a wypas powinien trwać, co najmniej 150 dni w ciągu roku. Ilość paszy treściwej w czasie opasania zwierząt nie powinna natomiast przekraczać 40% suchej masy dawki pokarmowej. Dostarczana na rynek wołowina z produkcji ekologicznej może pochodzić z gospodarstw zajmujących się chowem krów ras mięsnych lub mlecznych w cyklu zamkniętym, opasaniem cieląt i buhajków ras mięsnych i mlecznych lub mieszańców tych ras, a także z opasanych wybrakowanych krów pochodzących zarówno ze stad mlecznych i mięsnych.
W opracowaniu uwzględniono unijne przepisy i wytyczne ustawy o rolnictwie ekologicznym.
Charakterystyka ras krajowych i zagranicznych użytkowanych do produkcji mięsa wołowego w warunkach gospodarstwa ekologicznego.
Do najważniejszych ras bydła przydatnego do użytkowania mięsnego w warunkach produkcji ekologicznej można zaliczyć rasy: Simentalską, Charolaise, Limousine, Blonde d.Aquitaine, Hereforfd, Aberden Angus, Piemontese i Salers.
