Budowa ciała szynszyli

Ciało szynszyli jest krępej budowy, co w połączeniu z bardzo gęstym futerkiem nadaje tym zwierzętom kulisty kształt. Wyglądem może przypominać nieco wiewiórkę bądź królika. Długość tułowia waha się w granicach 20-37 cm. Samice szynszyli są z reguły nieco większe i są z reguły "krąglejsze" niż samce. Ogon proporcjonalnie do ciała jest długi, pokryty sztywnymi, ościstymi włosami, podwinięty do góry. Masa ciała dorosłego szynszyla waha się od 400 do 700 g i jest to w dużej mierze cecha indywidualna. Głowa jest duża, kształtna i osadzona na prawie zanikłej szyi. Uszy są duże, okrągłe (3-6 cm), prawie nieowłosione. Uszy stanowią nie tylko doskonale rozwinięty narząd słuchu, ale zwierzę sygnalizuje nimi również swoje emocje.. Gdy szynszyla jest zaciekawiona, czymś przestraszona lub podniecona, uszy sterczą pionową nad głową, a podczas snu i gdy jest spokojna - kładzie je wzdłóż tłowiu sobie. Oczy szynszyli są duże, okrągłe i lekko wypukłe, a ich kolor zależy od odmiany barwnej osobnika. Ich kolor przybiera barwy od czarnych, przez czerwone, brunatne do rubinowoszarych. Na czubku pyszczka znajduje się mały nos wyposażony po obu stronach w długie sterczące wąsy., stale węszący. Włosy te nazywane wibrysami - to inaczej włosy czuciowe, a ich długość może dochodzić do 12 cm.