Bardzo często, w październiku i listopadzie, wówczas gdy nie ma już w rodzinach czerwiu, do walki z warrozą stosuje się kwas szczawiowy. Do wykonywania zabiegów potrzebna jest strzykawka, przy pomocy której kwas nakrapla się bezpośrednio w uliczki międzyplastrowe. Sporządzanie roztworu leczniczego polega na dokładnym wymieszaniu kwasu szczawiowego z cukrem i wodą w odpowiedniej proporcji. Stosowana dawniej koncentracja poszczególnych składników w sporządzanym roztworze wynosiła 60 : 200 : 1000 (kwas: cukier: woda).
Obecnie polecane są następujące stężenia składników:
80 : 400 : 1000 lub 100 : 1000 : 1000.
Roztwór 100 : 1000 : 1000 jest stosowany rzadziej ze względu na możliwość rabunków w pasiece powodowaną dużą zawartością w nim cukru. Przyjmuje się stosowanie 5 ml roztworu na 1 obsiadaną przez pszczoły ramkę. Odnosi się to do wszystkich podanych wyżej stężeń. Wskazane jest podgrzanie roztworu przed jego zastosowaniem do temperatury 30-35 oC. Podczas leczenia należy pamiętać o tym, ażeby nie prowadzić zabiegów, jeżeli temperatura otoczenia spadnie poniżej 10oC oraz w czasie występowania mgły i wiatru. Jest to bardzo ważny czynnik skuteczności prowadzonego leczenia. We Włoszech leczenie pszczół kwasem szczawiowym stosuje ok. 60-70% pszczelarzy.
- Zalety stosowania kwasu szczawiowego:
- brak występowania zwiększonej śmiertelności pszczół
- wysoka skuteczność zabiegów
- niskie koszty.
- Wady:
- stosowanie kwasu szczawiowego jest niebezpieczne dla pszczelarza (zabiegi należy przeprowadzać w rękawicach ochronnych i masce)
- leczenie jest dość pracochłonne
- wymaga dokładnego oszacowania liczebności pszczół w rodzinie
- nie można przeprowadzać zabiegu w temperaturze powietrza poniżej 10oC.
Warroza- roztocze pszczół |